LG X-wash 700 (made in china)

Namaste,

Ik besefte me vandaag opeens datik al bijna op de helft van mn trip ben. Ik vertrok 7 weken geleden. EN heb nu nog 7 weken te gaan (das logisch ).

De eerste weken waren vooral veel kijken en ontdekken. Nu ben ik ieder dag gewoon aan het werk. Dat is soms wel minder. Je hebt minder de RTLtravel-ervaring dan als je vrij bent om te gaan en staan waar je wil. Ik ga Woensdag gelukkig naar Chitwan National Park. Olifanten wassen, beetje tijgers spotten vanuit een jeep. Kampvuurtjes maken (oh nee dat mag vast niet)

Daarnaast is de 5 uur bustrip naar Chitwan niet comfortabel, maar wel leuk. Je ziet onderweg allerlei mooie landschappen, gekke planten en bomen, en gekke mensenOok in Kathmandu zelf zijn hier ieder dag weer supergekke dingen te zien.Kindertjes met honderden tegelijk uniformpjes die naar school gaan (om 09.45u ofzo). Koeien en andre dierenop de weg. Overal toeterende mensen, verkopers, zwervers,af en toe een dure Toyota Huppeldepup, fietsen waar van alles op vervoerd wordt,vrouwen in allerlei leuren kleding, de gekste opeenstapeling van huizen, nauwe straatjes, elketriciteitskabels die eruit zien als je I-pod snoertjes als ze in je zak hebben gezeten. Vandaag weer: een witte zak, echt heel groot, 3 meter lang en 1,5 meter breed. en daar nog een half zo grote zak haaks bovenop..En dan 2 beentjes eronder. Een drager die ergens wat moet afleveren. Vrachtwagens staan hier toch snel dus dat is sneller en goedkoper. Gewoon tillen die handel,wat nou dat kan niet: kijk maar!!

Echt absurd dat dat kon. Dan heb je nog talloze winkeltjes, die eigenlijk allemaal dezelfde shitverkopen. Om de 4 meter zit er een kruideniertje, daarna elektra, dan kleding en dan een slager of een groentenstalletje. En dan begint het rijtje weer opnieuw...

Bussen rijden af en aan. Er wordt met allerlei klopsignalen op de bus aangeven of hij erlangs kan of moet remmen of sneller moet. Er hangt permanent iemand uit de deur om dit te checken. Links rijden,rechts rijden who gives a fuck!!?

Ambulance hebben hier echt een hel in die nauwe straatjes, ik zag er vandaag weer 1, maar geen doorkomen aan, steeds remmen, stoppen, steken, steken en nog 3x steken. Best balen als je erin ligt.

Ondanks dat het lijkt dat alles hier kan, alles gerepareerd en hergebruikt kan worden, (Ik zie hier de vreemste creaties qua fietsen, karretjes, weet ik veel.)

Was op het LDC was de wasmachine kapot.. Nou nou rampspoed...

De was werd dus gewoon buiten gedaan met koud water op stenen, beetje zeep, beetje schrobben. Toen ik vroeg wat er mis was met de wasmachine werd er heftig vertaald en gepraat. Er zat een knop niet lekker, want als je hem omshakelde schoot hij terug. Oko gaf de machine schokken als hij draaide en je m aanraakte.

Made in China, uit elkaar gesloopt door Stefan. De knop was zo verholpen. Een beetje plastic branden, vormen en aanduwen, eendraadje was strakker maken (moeilijk uitlggen hoe het inelkaar zat) en de knop was weer gemaakt. Nu kon je met een druk op de knop (hahaha) het water laten wegstromen na het wassen. De schok leek mij onmogelijk, de aardedraad zat goed vast. Heb al het draadwerk maar een beetje van de wanden afgetapet en klaar was kees. Voor 1,30 aan gereedschap (een kruiskop en wat dugtape) en een half uurtje klooie, geholpen door een Downerdeed dat ding gewoon zn werk.

Toen dacht ik wel ff: Als ik het zelfs kan, kan ieder Nepali het. Elke taxichaufeur hier is ook noodgedwongen automonteur. Waaromkomen ze hier zelf niet op?

hetgeld inzamelen gaat lekker! Er zijn voor het nieuwe gebouw (dat in April klaar is) al heel veel dingen geregeld door Monique, van stichting Kumari. Stoelen en bankjes, bureaus, beter po-stoelen, bedden, matrassen, gordijnen etcetera.

Met het geld dat jullie geven wil ik heel graag een groententuin en schommels en glijbanen realiseren bij dat nieuwe gebouw. Dat gaat dan uiteraard pas vanaf April. Monique uit Nederland, die dit centrum al jaren steunt gaat me hierbij helpen. Het land moet gehuurd worden en dat moet wel goed en zeker gebeuren natuurlijk. Volgend oogstseizoen wil ik ze bezig zien daar in Sanku, Nepal.

Ookga ik binnenkort voor de kinderen uit de armste gezinnen kleding, schoenen en slippers kopen. Ik heb een list met namen, benodigdhedenen maten. Er zjin er ook een aantal die een bezoek aan de tandarts nodig hebben. En ik ga keukenspullen (zoals een gasbrander, snelkookpan, borden etc) kopen.Ik wil ook 3x per week wat extra fruit gaan geven. Bananen op Maandag, appels op Woensdag, enfin zoiets!

Het gaat goed,maar mn hoofd raakt erg vol van dit alles. Ik heb ook mn IHS onderzoek nog, maar dat loopt wel prima. Ik moet nu interviews afnemen, en enquetes enzo. Maar daar zijn ze hier niet heel happig op. Beetje doordrukken dus en daarnaast nog alles uittypen op gare toetsenborden enzo..:)

Gelukkig ga ik dus chillen in Chitwan en over 2 weken op de brommer naar de Tibetaanse grens (4 uurtjes). Daar nog een keer de bungeejump doen. Het werkt namelijk zo: de eerste sprongwas 50 euro, de tweede 25.Ik heb er dus al 2 gedaan. Nu is het zo datde 3e sprong 10 Euro kost en de 4e is gratis. (dit geldt voor in den eeuwigheid, ook al kom ik pas over 40 jaar weer.) Dus tja, dat tintje doe ik nog wel 2 sprongen voor , hahaha.

Ik werk dus (redelijk ) hard, leer heel veel, ga nog leuke dingen doen en geniet dus nog steeds en heb nog 7 weken om hiermee door te gaan.

Ik bedank iedereenvoor zijn/haar donatie, ik houdt jullie op de hoogte, Vanaf 19 decemebr gaan we shoppen, dus dankomen er fotos met de gedoneerde spullen)

Konichiwa!!

(het is hoogseizoen voor Jappaners hier, ze zitten echt overal. Hebben vast wintervakantieofzo)

Stefan

Alleen ff de link van de tocht door kathmandu

http://www.youtube.com/watch?v=D0sDLgNsZEM

Got nooooo money in my pocket you see...Gimme some, gimme some, gimme some..

Hoi lieve mensen.

Gisteren heb ik een lange mail de deur uitgedaan met het verzoek om geld te doneren voor een opvangtehuis in Kathmandu. Een aantal vrienden en familileleden hadden dat uit eigen initiatief namelijk al gedaan Dus ik dacht: hoe meer hoe beter! Er zijn namelijk veel zaken op mn stageplaats die verbeterd kunnen worden. Net zoals dat geldt voor duizenden andere tehuizen, scholen, opvangcentra en dagbestedingsplaatsenin Nepal en ver daarbuiten.

Ik ben verbaast over de vele reacties die ik binnenkreeg en kan blij vertellen dat er nu, 24 uur later al 50 Euro binnen is op mn rekening!! Echt super.

Ik heb contact opgenomen met Monique Derwiguit Nederland, die mijn tehuisal jarenondersteund. Zij heeft al jaren ervaring met Nepal en vooral met mn stageplaats. Ik ga dus in goed overleg met haar het geld besteden aan zaken die nodig zijn. Om een idee te geven, zij heeft het voor mekaar gekregen dat er in April 2010 een heel nieuw gebouw staat voor de kids. Het huidige gebouw is namelijk in Nederland nog niet geschikt als varkensstal.

Bij deze wil ik dus iedereen bedanken die geld heeft gegeven, of dat nog gaat doen. Het gaat zeker goed terecht komen. 19 December ga ik kijken wat er binnen is en dan gaan Monique en ik een final-plan maken waaraan het besteed gaat worden.

Denk hierbij aan: kleding, schoenen, betere voeding, schommels, een zwembadje voor hydrotherapie, nieuwe brilletjes, dokter en tandarts bezoeken, materiaal voor in de keuken etc etc. Vandaag ging bijvoorbeeld de CD speler kapot. Best balen want de kids vinden het heerlijk (en het is goed voor ze ) om te dansen en te zingen. Ik denk dus dat ook die op het lijstje komt te staan!

Als je mn mail kan doorspammen naar iedereen die je kent zou dat super zijn. Liever 2 mensen die wat geld geven en 40 die geirriteerd op ' verwijderen ' klikken dan helemaal niets.

Zet ook ff www.stef.reismee.nl erbij, dan kan iedereen volgen wat er met zn Euroos gebeurd.

Ik ga snel verder, want de volgende powercut laat niet lang op zich wachten (ik kan t al een beetje inschatten na 6 weken). Ik houdt jullie op de hoogte!

Groetjes & many thanksuit zonnig Kathmandu, Stefan.

A day in the life of...

Namaste mensen, namaste.

Hier een kort verhaaltje vanuit Kathmandu.

Ik werk sinds een week bij het LDC waar ik vorige keer over vertelde. Ik heb het goed naar mn zin ondanks dat ik dagelijks thuiskom onder het snot en kwijl etc. Veel van de mensen herkennen me al en iedere ochtend moet ik wel 50 x namaste en Ke chha (hallo, hoe is t?) vragen. Daarna beginnen we met de oefeningen. DIt is een soort ochtendgymastiek die wordt gegeven door 3 mongolen. Enorm grappig om te zien, en iedereen doet maar wat.

Maar dat maakt niet uit, als ze maar bewegen. Dat is ook een beetje het doel van mijn fysioplannen. Er zijn er een aantal bij die de hele dag alleen zitten. Daarom laat ik ze gewoon lopen, 10x opstaan en gaan zitten, een bal opgooien, whatever als ze maar bewegen.

Daarbij let ik niet zo op de ' mooiheid' van het bewegen. Ik krijg ze toch nooit een mooi looppatroon aangeleerd noch kan ik ze leren hoe ze in een goede houding kunnen zitten.

Stapje voor stapje, kind voor kind ga ik dus wat kleine dingetjes veranderen. De mensen die er werken zien me als een alleswetende ofzo, want ze vragen vanalles. Ik probeer goed en onderbouwd antwoord te geven, maar dat is soms niet altijd makkelijk. Daarom heb ik een paar oefeningen verzonnen en voorgedaan die ook zij dagelijks kunnen gaan doen met sommige kids. Maar dit is allemaal nog net zo ongestructureerd als het LDC zelf.

Ik hoop over tien weken gewoon voor ieder kind dat het nodig heeft wat fysio te hebben gedaan en wat kennis en vaardigheden (ahum, heb ik die??) te hebben overgedragen aan de LDC-staf

Voor de rest geef ik gewoon lekker veel liefde en aandacht aan de kids, want door de onderbezetting missen ze dat soms. De staf is vooral bezig met zaken als wassen, aankleden, toileteren, eten maken en voeren etc. Ze hebben gewoon geen tijd om lekker een kind 1 op 1 te nemen en er wat mee te spelen en te kunffelen. Dat probeer ik dus wel te doen, vandaar mijn dagelijkse portie snot en kwijl. Ook probeer ik erop te letten dat sommige kids niet alleen en zielig ergens aan het wegkwijnen zijn, maar dat ze bij de rest van de kids gaan zitten/liggen whatever. Al is het soms wel goed als ze even alleen tot rust kunnen komen, want overactieve ADHD-autisten hebben we hier al genoeg.

Bij de lunch moet ik voeren ,want ze kunnen niet allemaal zelfstandig eten en drinken. Vandaag duurde het bij Anjala nogal lang en echt hapje voor hapje heb ik het bakje rijst naar binnen geschoven. Maar beter dan dat ze denken dat ze geen honger heeft en haar gewoon niks geven.De staf is soms hard, maar dat is niet uit desinteresse maar puur uit praktisch oogpunt. Heel anders dan in NL waar er meteen prive therapeuten op worden gezet als er iemand niet doet zoals het hoort te gaan. Hier hebben ze dan gewoon pech.

Als ik zelf lunch (schandalig beter eten dan dat de kids krijgen, voel ik me echt heel kut over) dan praat ik vooral met de staf over hun leven, werk en Nepal vs Nederland in het algemeen.

Toen ze hoorden dat ik een tientje per uur krijg om af te wassen in een bejaardenhuis vielen ze haast stijl achterover. Dat kon ik nog een beetjeverhelpen door wat prijzen (eten, huur, kleding,sigaretten, belastingen)te vergelijken Nepal vs Holland, maar toch denken ze nu dat ik een dikke zak poen heb. Al heb ik vrij snel duidelijk gemaakt dat ik dus niet even het hele tehuis van speciale stoelen, eten, schoenen etc kan voorzien. Er zijn wel een paar dingen die beter moeten, maar daar wil ik even goed over nadenken en overleggen met Ajay van cross-borders (de organisatie waarmee ik hier zit). Ik denk dat ik voor 100,- best al heel ver kan komen, maar ik wil weten wat prioriteit heeft en wat er niet gewoon door de ouders van de kids moet worden gekocht (zoals kleding en schoenen). Di eouders zijn best middenklasse, want anders hadden ze geen geld om hun kids op werkdagen in zo' n tehuis te zetten.

Om 15 u zit het werk er op en cros ik op mn yamaha terug richting de toeristenwijk Thamel. Hier heb ik een filmpje van gemaakt dat ik ga proberen te sturen naar Ramin. Mail hem dus ff als je interesse hebt. Als je t op youtube kan zetten mn vrind, please.. Ik heb geen idee hoe dat moet.

Toch wel een lang verhaal geworden dus ik ga snel afsluiten voor er weer een powercut mn hele verhaal in 1 keer de wereld uithelpt.

Ik heb trouwens vandaag gehoord dat het WK olifantenpolo over 2 weken hier gehouden wordt, echt heel vet dus daar ha ik zeker ook verslag over doen.

Pheri Betaunlaa! (hoe raadt je het: tot ziens!)

Stefan

Gek als een deur (of iets wat op een deur lijkt)

Hellow party people.

Na 3 dagen ziek te zijn geweest (mexicaanse griep?) ben ik vandaag toch echt begonnen op het LDC. Het LDC is een opvangtehuis voor meervoudig gehandicapten. Denk aan een soort Sovak alleen dan vies, donker, kil, ongeordend, nog viezer, chaos, te klein, geenmiddelen, etc. De kleding is te groot, of te klein evenals de schoenen, de stoelen, de schoolbankjes etc etc.

Er lijkt geen structuur te zijn en de kids ( nou ja kids, de oudste is 40) lopen overal een beetje doelloos rond en het lijkt alsof er geen dagprogramma is. (dat is er wel, maar wordt niet echt gebruikt). Er is geen stroom, warm water en de kamers/lokalen zijn van beton. Er is weinig gezelligheid en als je niet debiel, zielig en ziek bent wordt je het hier zeker.

Om even een idee te geven van de situatie: 1ventje zit de hele dag op een po-stoeltje omdat hij niet zindelijk is. Hij is zwaar spastisch en dat stoeltje maakt het er niet beter op. Ik ga dus eerst ff luiers scoren, want dit kan niet zo. Hij beweegt niet en zit alleen maar weg te rotten. Dan gaat hij zichzelf krabben tot bloedens aan toe.

Zo zijn er meer dingen waarvan ik denk: WTF (what the fuck)! Maar het is lastig daar wat aan te doen. De mensen hier zitten er 24 uur per dag, ze leven voor de bewoners en doen dit met veel liefde. Ze hebben geen van allen een opleiding gehad maar wel donders veel praktijk ervaring. Ik wil dus niet een bijdehand broekie zijn die ff de boel gaat regelen. Dat is niet respectvol en maakt mijn werk er niet makkelijker op. Ik neem het dus maar zoals het komt. En stapje voor stapje ga ik proberen wat dingetjes aan te kaarten. Maar ach, het leven in LDC is nog beter dan gedumpt te worden of te worden verkocht of verzopen in de Bagmati River door de familie, en mensen die dit centrum runnen doen dit met hun hart. Al is het soms wat hardhandig en niet pedagogisch verantwoord

Er zijn 3 klasjes, van goed (lees: zwaar debiel) tot slecht. In totaal zon 35 bewoners. Ze krijgen lees en schrijfles, maar dat stelt niet veel voor. Het is meer bezigheidstherapie. Ook rennen ze de hele tijd op en neer, zitten aeenzaam in een hoekje of halen alle knuffels overhoop. Echt een bende dus. Er werken 6 vrouwen die de kids verzorgen en vooral veel wassen, regelen en ruzies oplossen. Ze spreken geen van allen Engels. Ook zijn er 3 mannen die dat wel doen. 1 daarvan is Robin, 23 jaar en hippie as hell. Hij houdt van dezelfde muziek als ik (en sommige van jullie), heeft dezelfde motto's en ideeen en doet een blowtje op zn tijd. (heb verteld dat ik gestopt ben tijdens mn reis) Een relaxte gast die zn werk met veel liefde en 'feeling' doet. Hij wil volgend jaar met een vriend naar Amsterdam komen (die vriend heeft daar gestudeerd) dus als iemand nog een slaapplekje voor m heeft..!

De tocht naar LDC duurde 20 minuutjes op mn schakelbrommer. Die heb ik 2,5 maand gehuurd voor 175 Euro. Met een tank Benzine van 8 Euro doe ik 2 weken (volgens de pompbediende) De tocht ging over New Road (chaos! Google maar eens een plaatje). Ik begin al een echte Nepali driver te worden. Dat houdt in: volop toeteren, rechts inhalen (zoals t moet hier), links inhalen (waarom niet, zo kan t ook), veel slalommen, oppassen voor koeien (7 jaar cel als je er 1 aanrijd) voor mensen (12 dagen cel,) riksja's, taxi's, fietsers, bussen, geiten, kippen, kinderen in schooluniform en gaten in (en afval op) de weg.

Heel aangekomen, maar onder het stof en roet (filters kennen ze hier niet). Als je achter een bus rijd die net ff optrekt komt er een zwarte walm dieselshit op je af, om bang van te worden. Het staat gelijk aan 10 pakjes peuken, 12 joints en een stapel brandende kranten in 1. Best wat rochelen en spugen dus. Maar dat doet iedereen hier.

Op het LDC ging ik me dus ff opfrissen op de wc. een wc hier ruikt zoals een wc hoort te ruiken. Niet naar WC eend-citroen, maar naar pis en poep vermengt met goedkope chloor. De noodles van vanochtend kwamen dus even een stukje mn slokdarm in, maar no problem ik hield t binnen. Daarna was het namen leren. Echt een hel:

Rakesh, Ramesh, Rajesh, Sunita, Sita, Sumin, Punin, Bhin, Rhim, Krishna 1, 2 3 en 4, etc,etc. Beter geef ik ze allemaal een nummer, of een petje met hun naam erop (de oude SInterklaas truc) Maar de tijd zal t leren (dat hoop ik in ieder geval)

Het was niet echt duidelijk wat er nou van me werd verwacht, al is dat niet veel. Het was vooral een beetje rondlopen en kijken. Vrijdag ga ik met 1 van de leiders een plan maken wat ik precies ga doen. Er is wel veel behoefte aan fysio. Veel spasten, tremors, slecht lopen, slechte motoriek, scheve ruggetjes, scheve voeten, noem t maar op. Ook ga ik waarschijnlijk 1 op 1 snoezelen (geluid, licht, warmte, tast: zintuigen prikkelen zeg maar) Dit lijkt me wel chill, al is de snoezelruimte ook de opslagplaats dus erg rustig en sereen is het niet. Ga eerst ff grote schoonmaak houden.

Het einde is dus zoek en het begin alhelemaal. Ik hoop dus dat er vrijdagiets praktisch uitrolt.

Er zijn nog 3 vrijwilligers, een Engelse een Australische en een Franse. De Engelse is ook fysio, maar net als ik is het niet haar droombaan. Ze is ook erg aardig en helaas gaat ze over 2 weken alweer naar huis. Donderdag gaan we met een paar kids naar t park, waar ze dan lekker hun energie kwijt kunnen door te rennen en te springen in plaats van elkaar op te fokken in het LDC. De Australische heb ik maar heel even gezien want ze was oiok wat ziekjes.

De Franse, Brigitte is 60 en zelf zo gek als een deur. Echt een maf wijf en niet op deleuke, maar op een enge/vreemde manier. Ze kijkt gek om zich heen, heeft allemaal tic's, praat onsamenhangend (gelukkig spreek ik redelijk Frans, want Engels kan ze niet). Of ze is gewoon debiel of ze heeft vroeger teveel LSD gebruikt ofzo. Heb ik dus geen ruk aan, en ze zou niet opvallen tussen de mongooltjes van het LDC (behalve dat ze blank is misschien).

Maar ach, Ce'st la Vie, ce ca.

Na 5 uur ronddolen en verbazing na verbazing was ik ook echt kapot. Ik ga dus stapje voor stapje m'n weg, Bistaari (slowly) Nepali Style.Straks lekker een DVD kijken en wat ideetjes opschrijven voor mn gesprek komende vrijdag.

Moraal van t verhaal:

Vergeet: dat je OV in het weekend niet geldig is, dat je moet staan in de bus, dat de trein 5 minuten te laat is, dat je schoenen niet bij je broek passen, dat je Awakenings moet missen, de herhalingen op TV, de files op de snelweg, een download die een camversie blijkt te zijn, fietsen door de regen, cola met weinig prik, het stoplicht dat niet meewerkt, een vlek op je nieuwe T shirt, de deur van de buren die piept, een remspoor in de WC, dat puistje op je neus, je moeder die zeurt dat je je school af moet maken, het rookverbod in de kroeg, sigaretten die weer 5 cent duurder worden. de computer die zo traag is, etcetera.

Het kan dus allemaal veeeeeeeeeeeeeeeeeeeel erger.

Life is a bitch and then: You Die.

Dit geldt niet voor mij, of voor jullie of voor wie dan ook vanons, maardubbel en dwarsvoor de mongooltjes, autisten, spasten, lammen en straatratjesvanKathmandu.

Sleep Tight!

Stefan

back to work

De 10 daagse introductieperiode zit erop. Samen met de 2 weken die ik daarvoor al vakantie had was het echt een supertijd.

Maar nu gaat het vrijwilligerswerk beginnen. Morgen ga ik voor het eerst werken, de 1e week gfa ik vooral veel kijken en nog niet zoveel doen. Heb een grote map gehad met de files van iedere bewoner, daarin ga ik kijken wat ik voor wie kan betekeken.

Daarnaast moet ik ook aan mijn onderzoek voor school gaan beginnen. Het wordt dus best hard aanpoten, al zijn mn werktijden van 10.00 tot 15.00. Dat valt dus wel mee, maar het werk is vrij intensief. Fietsen is hier haast niet te doen en het is best wel ver, ga dus kijken of ik een brommer kan kopen voor een euro of 100, die ik daarna weer terugverkoop ofzo.

De laatste 4 dagen van de introtrip waren erg vet. we zijn in Pokhara geweest, wat alles te bieden heeft wat Kathmandu ook heeft (winkels, eten, internet, souvenirs, etc) Alleen het is er veel mooier, schonre en rustiger. Wat gezeliger ook.

Er is een groot meer waar je kan zwemmen, varen en vissenen het uitzicht op de himalaya is majesteus (wat een woord he?) De hele sfeer in die stad is beter dan in Kathmandu en acheteraf had ik liever daar gezeten. Maar goed, watskegeburt is is gebeurt en ik ga het hier ook wel naar mn zin hebben. Misschien dat ik er nog een keer een paar dagen ga chillen als er weer een festival is ofzo. De leukste mensen van de groep zitten gelukkig allemaal hier dus dat is dan weer een meevaller.

De 2e dag daar gingen we om 4.30 uur het bed uit om de zonsopgang te bekijken, het was erg mooi, hoop dat de fotos et een beetje overbrengen.

Daarna een lange hike, waarbij we het echte Nepalese leven hebben gezien. Erg arm, maar wel heel rijk aan rust, ruimte, natuur en levensvreugde. De mensen leken allemaal best gelukkig en en ballon en een pen hier en daar maakte ze nog blijer.

Heb in Pokhara een hele rits DVD's gekocht (copied in China), boxjes(supergoede) voor mn I-pod en wat kleding. Was bij elkaar iets van 50-60 euro kwijt (en het is een flinke stapel DVD's). Heb ook wat souvenirs voor jullie, dus dat is spannend of niet (haha)

De 3e dag was een vrije dag en heb dus heerlijk uitgeslapen, gegeten en daarna een bootje gehuurd. Kwam op het meer wat dames tegen die een waterfiets hadden waar je met wel 15 man op kon, dus boot teruggebracht en de rest vd dag daar muziek geluisterd, gezwommen en biertjes gedronken. Die avond zijn we ook woest gaan stappen en dat leidde toch heel veel gezelligheid. Zeker toen ik deDeep BlueLake cocktail nam.

Een mix van : Tequilla, bacardi, gin, blue curacoa, wodka en (5 druppels) mineraalwater.

Best heavy en dus voor 2,40 euro de hele avond ' gezellig' . Daarna overgegaan op de Coke (denaam voor Colajongens, niet zo flauw!). De pub was echt heel tof, beetje xinixstijl, met pooltafels en live muziek. De terugweg naar ons Hotel daar deed me ene beetje denken aan de Kelderfeesten van het Altena College.De volgende dag zaten we dus allemaal wat shabby in de bus terug naar Kathamandu, wat ongeveer 8 uur duurde. Lekker bijslapen dus.

We waren er bijna toen er opeens file stond, wat hier dus niet echt heel normala is zoals bij ons.

Er was dus een Bandha (staking) van de Maoisten. Maar na een uurtje wachtten mocht het verkeer weer door. (kon ik mooi een peuk doen na 7 uur bussen) Geen Maoist gezien, alleen wat rode Commie-vlaggetjes.

Afscheidsmaaltijd gegeten bij de Japanner en vandaag ging iedereen dus naar zijn/haar stageplaats. Morgen dus een grote dag wanneer het ECHT gaat beginnen.

Ik houd jullie updated!

XX stefan

BI- BA- BUNGEEEEEE

Namaste people

5 dagen geleden zijn de andere vrijwilligers aangekomen.

Na een heerlijk diner bij een restaurant zijn ze allemaal vroeg hun bedje ingedoken en ben ik met de hoteleigenaar nog voetbal gaan kijken en bier wezen drinken bij een cafe van een vriend van hem.

De volgende dag stonden de Nepali taallessen op het programma. DIt werd gegeven in een ander luxe restaurant, waar we dus lekker konden ontbijten terwijl we onmogelijke woorden uit onze strot probeerden te krijgen.

De meiden (en Jan, van 60) zijn allemaal errug chill. Gewoon relaxte mensen met wie ik het goed kan vinden. Het is iedere dag erg gezellig en we hebben al heel wat biertjes weggetikt de afgelopen dagen. Al enige mannen hebben jan en ik het soms wat zwaar, maar ik ben wel gewend aan al dat gekwek gezien mijn 4 jaar VWO N+G en Hogeschool Utrecht Gezondheidszorg.

Na Een dag taalles en een dag vrij gingen we naar Barabhise.

Dit was een bustrip van een uur of 4 door een prachtig landschap. De stinkende vallei van Kathmandu veranderde in een Alpenachtig plaatje (alleen met bananenbomen, koeien, 30 + graden en zon en voorbijschietende bavianen).

Er zitten hier sowieso veel gekke dieren.

Naast de Nepalese huismus (die vreemd genoeg allemaal extreem dik zijn) zijn er duiven, lizzards, eekhoorns, slangen, enorme spinnen, gek gekleurde torren, hele mooie vogels, apen, etc.

Elzinus zou hier goed kunnen spotten.

In barabishe aangekomen kwamen we in een smerig geusthouse, maar wel satteliet TV op de kamer. na het uitpakken van onze spullen en het eten van wat noedels gingen we hiken.

2 Uur een berg opklauteren over een steil pad door een dikke jungle met 30 graden en de zon op je kop. Wat een eerlijke vakantie. De omgeving maakte veel goed. Het was echt heeeeel erg mooi. Overal dieren, mooie planten, watervallen echt heel erg vet.

Boven op de berg hebben we thee gedronken bij een Nepalese familie. allemaal heel aardige gastvrije mensen die echt een heel relaxed en rustig (maar wel simpel) leven leiden. Het huis von dik erg mooi, van hout en rivierstenen, echt iddylisch. Ze hadden ook een groentetuin, wat geiten, kippen en een koe en haast zelfvoorzienend dus.

Die mensen waren echt heel erg aardig en ze vonden onze digitale fotos extreem intteressant. Vooral de vrouwen keken maar wat graag naar zichzelf.

Ten weer naar beneden, wat mij wat makkelijekr afging dan de dames. I nam gewoon sprongen en liet me gecontroleerd naar beneden donderen. De meiden waren allemaal errreg traag en uiteindelijk heb ik dus bijna 40 minuten onderaan sigaretten zitten roken en de dorpskids een beetje vermaakt.

We gingen ook nog even bij een weeshuis kijken van Sticjting Veldwerk, waar ik al snel weer de clown uithing. Beetje genant maar wel erg leuk.

Na een best goede maaltijd en een heel snelle vieze douche hebben we in Barabishe nog wat biertje gedronken en ook lekker CNN en BBC zitten kijken.

De dag erna gingen we naar ' The last resort' moet je maar eens op googlen. DIt is 20 km van de tibetaanse grens midden in de bergen. Dit deden we met de lokale bus, dus boven op het dak zitten en goed vasthouden. wel echt een hele belevening en de mooiste manier van reizen in Nepal. Je ziet alles heel erg goed en voelt je zo vrij als een vogel. Wel oppassen voor overhangde stroomkabels en kuilen in de weg (waardoor je best op en neer geschud wordt)

Echt extreem luxe en mooi, echt een oase van rust. Overal marmer, natuursteen etc. Ikvoelde me best een beetje lullig hier een ontbijtbuffetje te nuttigen nadat ik 2 dagen eerder nog koekjes heb uitgedeeld aan lijmsnijvende straatkids.

Maar goed, toch wel genoten.

The last resort is ook de plek waar je kan bungeejumpen. Hun slogan is:

Imagine a bridge, 180 meters above a tropical gorge. While the Bhote Kusie, one of Nepals wildest rivers is raging below. Now jump!

Nou dat liet ik me geen 2x zeggen.

De eerste sprong van een zogenaamde swig. Je zit met een touw aan je middel vast dat een paar honderd meter verder ook op 180 m hoogte hangt. Je springt en valt eerst 100 m naar beneden met zon 150 khm. Dan ga je voorwaarts en schommel je een paar miuten door de kloof met die rivier onder je. Echt amazing!!!

Daarna heb ik de gewone bungeejump gedaan. Een stuk enger, meer adrenaline en echt extreem vet. In de mooiste omgeving die je je kunt indenken op de 1 na hoogste jump van de wereld.

Ik heb dus 2x gesprongen, (ook 2x weer 25 minuten omhoog klauteren, maar dat was het waard) 2 T shirts en een DVD van mijn sprongen (voor bijna 100 euri, dus pa en ma: kerstcadeutje misschine!!). Ik kan de DVD deze week ophalen en zal proberen het op Youtube te zetten.

Ik ben zo blij dat ik het heb gedaan, echt exxxxxxxtreem gaaf.

2 van de meiden hebben ook gesprongen, wat ik best wel stoer vond, want ze stonden haast te janken boevenaan de brug. Ik vond het gewoon te relaxed om te doen en ben dus ook 2x meteen gespronegn zo hard als ik kon.

Mijn adrenalinereceptoren zijn nog steeds een beetje van slag.

daarna zijn we naar een ander resirt gegaan, dat haast nog luxer was. Daar hebben we de rest van de dag gezwommen, gechilled en heerlijk gegegeten.

's avonds hebben we spelletjes gedaan ( jaaah Marjoleintje: pesten en Who's the man) en lekker cocktails gedronken. Ik heb (met behulp van Elz' zn tunes) de muziek verzorgt en toch wat dames aan het dansen gekregen. Ook Jan werd wild zodra hij Randy Newman hoorde. Hij heeft dus vandaag ook met mijn Ipod op het hele album zitten luisteren in de bus terug naar Kathmandu.

We sliepen daar in tenten, die ook extreem sfeervol en luxe waren (al was het wel koud snachts)

Vandaag zijn we 1,5 uur gaan raften (errreg nat wild en koud, maar wel heel erg leuk) en daarna met zn allen gelunched aan de rivieroever waarna we de bus terug hadden naar Jathmandu.

Net ellker gedouched en mn kleren wat gesorteerd. En zit nu te wachten op mn Chicken Sandeko (superlekker natuurlijk). Ga dus afsluiten want het komt eraan geloof ik.

De fotos en videos volgen nog, moet ze een beetje sorteren.

Morgen hebben we nog een dag taalles en de dag erna gaan we naar Pokhara (de 2e stad van Nepal) dat aan een groot meer ligt met uitzicht op de Himalaya, dat worden dus mooie plaatjes schieten. Het is helaas nog niet zeker, want de Maoisten willen over 2 dagen dus een Bandha gaan organiseren (een soort volksopstand) wat dus choas betekent op de wegen en in de steden. Het is niet gevaarlijk, ze gaan niet schieten ofzo, het is gewoon een volksopstand (vredelievend) waarmee ze het lanf eigenlijk op zn gat gooien. Best effectief want de regering ziet de verloren dollartekens al voorbij schieten.

Nog ff aankijken dus.

Ik houd jullie op de hoogte. Raamro Sangho Khaane (eet smakelijk, mn kip is er namelijk en de ober zegt dat tegen me)

Ciaooo!!

Stefan

Stefan

Shit

Namaste!

Het is hier nog steeds heerlijk weer

Een warme douche zit er dan ook niet in, gezien het douchewater wordt verwarmd door zonneboilers, die pas rond 12.00 u hun werk fully doen. Vanochtend weer naar het kindertehuis in aanbouw geweest, na 3 dagen rust te hebben genomen. Beetje ziekjes en Kathmandu is een beetje Kakmandu aan het worden. Ik zal jullie de details besparen.

Over kak gesproken, ik heb vandaag een mega-shitty job gedaan. De muren van een gebouw moesten ingesmeerd worden met Red-Mud. Dat valt best mee zal je zeggen, echter, na een paar seconden smeren (met de blote handjes) rook ik wat vreemds. Toen ik keek hoe die red-mud werd gemaakt was het even schrikken.

Koeienvlaaien met rood zand en water, dat alles in een grote kruiwagen en smeren maar!!!

Misschien kennen jullie die lemen hutjes van de Masai, nou zoiets heb ik dus staan smeren. En tegen mij zeggen dat het modder was, de vieze vuile *#**!!#. heb vanavond dus ook 3x gedouched en lekker veel aftershave en desinfectiegel gebruikt.

Maar goed, leuk verhaal voor de kleinkinderen. Verder niet veel beleefd de afgelopen dagen, vooral veel gelezen, beetje in de zon zitten en lekker eten. Heb een goed restaurant ontdekt, waar je voor een spotprijsje de lekkerste biefstuk hebt die je ooit hebt gegeten (ik tenminste).Supermals, heerlijk van smaak en vooral heeeeel groot. Met verse friet en salade goed te Khaane (nepali voor eten).

Ook heb ik de was laten doen bij een laundry service, Er zitten nu allemaal paarse vlekken op mijn ooit zo mooie witte overhemd, en mn vette Mona Lisa T-shirt, beetje schraal dus.

Heb een grote vriend gemaakt in het weeshuis, het ventje is 10, werkt hard mee met de bouw en is heel erg leergierig. Hij lult de oren van mn kop (in goed engels BTW) en het liefst zou ik m inpakken in mn backpack en meenemen naar Nederland. Een nieuw broertje erbij!!

Hij heeft geen ouders meer (hebben m gedumpt, waarschijnlijk omdat ze aan de drugs zaten) en ook geen andere familie.

Hij hangt de hele dag om mn nek en ik ben zn Daai (grote broer) zegt ie.

Nou ja, zielig, maar ik ga lekker voetballen en frisbieen met m, zolang ik daar nog rond hang.

Het leukst vind ie het als ik m in de kruiwagen zet en dan keihard rondrijd op het terrein (ondanks de penetrante koeienstront geur die uit die kruiwagen komt)

Morgen is de grote opening van het kindertehuis (dat verre van af is) dus het wordt een leuke dag met veel eten drinken muziek en optredens van de kids.

Ik duik er vroeg in vanavond want morgen zal t wel erg druk zijn en die kids zijn al zo hyper.

Zondag komen de andere vrijwilligers (15 chicks!! Ghehe) En dan gaan we 10 dagen allerlei uitjes maken. We gaan een soort bergtocht doen (een trek) van een paar dagen, olifant rijden, bungeejumpen, raften etc, etc.Ook gaan we naar de 2e stad van Nepal: Pokhara, wat veel rustiger en mooier schijnt te zijn dan Kathmandu. Ik hoop daar ook een paar mooie bergplaatjes te schieten. Die komen dus nog online!!

Ik ga pitten, aot moan!

Stefan.